En wat voor titels: Een vrouw blijft thuis, Verdriet is het ding met veren en Morgen durf ik alles. Titels die in zichzelf al een heel verhaal opwerpen, een verwachting creëren. Titels die een hele zin zijn. Titels die zo, bij elkaar gezet, samen een heel nieuw verhaal kunnen vormen. Als je de volgorde verandert, verander je het verhaal. (Morgen durf ik alles. Verdriet is het ding met veren. Een vrouw blijft thuis. leest als een totaal ánder verhaal dan Verdriet is het ding met veren. Een vrouw blijft thuis. Morgen durf ik alles.)
En uiteindelijk zegt die vierde, de Engelse titel – los van de inhoud van het boek – iets over het geheel. Iets gemeenschappelijks, en iets hoopvols. Zo heeft september best een leuk kwartetje voortgebracht.
(En dan nu naar het theater om de voorstellingen te gaan zien! En naar de theaterboekhandel om de tekstboeken te kopen. En straks ook naar de (betere) boekhandel in de stad om het prachtige kinderpoëzieboek van BonteHond te kopen. Oh oh! Wat wordt er weer veel moois gemaakt en verteld en getekend en geschreven!)